3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ "ΔΟΜΝΑ ΒΙΣΒΙΖΗ"
ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ
ΟΙ ΨΗΦΙΑΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ... ΦΕΤΟΣ...
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;
Ιστορίες του Αιγαίου
Ήταν τελικά μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά... Στο σχολείο μας για πρώτη φορά και στο πλαίσιο της δράσης "Ψηφιακή Τάξη" οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου δούλεψαν στο μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας με Νέες Τεχνολογίες και συγκεκριμένα με τα netbooks. Διδάχθηκαν με τη βοήθεια προβολικού και Power Point (λογισμικού παρουσίασης διαφανειών) αρκετές στιγμές της Αρχαίας Ιστορίας, δούλεψαν με φύλλα εργασίας αλλά κυρίως αξιοποίησαν τα νέα ηλεκτρονικά εργαλεία με στόχο τη δημιουργία ψευδοϊστορικών αφηγήσεων, οι οποίες αφορούσαν τους πολιτισμούς του Αιγαίου (Κυκλαδικό, Μινωικό, Μυκηναϊκό). Όχι μόνο εκφράστηκαν δημιουργικά αλλά και εκμεταλλεύτηκαν τις ιδιότητες του ψηφιακού κειμένου, τη ρευστότητα, τη δυνατότητα "εύκολης" διόρθωσης... Όλα αυτά, ενώ παράλληλα διδάσκονταν τόσο Ιστορία όσο και Αφήγηση, στις βασικές τουλάχιστον συνιστώσες της: τους ήρωες, τη δράση, το είδος αφήγησης, το ρόλο των "αντικειμένων" στην πλοκή και την εξέλιξη. Εργάστηκαν σε ομάδες (ομαδοσυνεργατική μέθοδος διδασκαλίας), συζήτησαν, διαφώνησαν, έκαναν επιλογές, συνεργάστηκαν, συνέθεσαν. Μια διαδικασία άκρως γοητευτική, με τη διακριτική υποστήριξη της διδάσκουσας κ. Βάγιας Ζήκα, Φιλολόγου και Επιμορφώτριας στις Νέες Τεχνολογίες, η οποία σχεδίασε και οργάνωσε τη διδασκαλία.
Το αποτέλεσμα της δουλειάς των μαθητών κρίθηκε από τους ίδιους τους συμμαθητές τους σε μια προσομοίωση του συστήματος των κριτών: εξασφαλίστηκαν αδιάβλητες διαδικασίες, καθώς οι μαθητές δεν αξιολογούσαν εργασίες δικές τους ή του τμήματός τους. Τα κριτήρια είχαν διαμορφωθεί από τους ίδιους σε συνεργασία με τη διδάσκουσα: δόθηκε έμφαση σε στοιχεία "κατασκευής της αφήγησης" (αφηγηματικές τεχνικές) αλλά και στην έκφραση του προσωπικού αναγνωστικού κριτηρίου των μαθητών. Οι Αφηγήσεις που κέρδισαν την προτίμηση των μαθητών είναι αυτές που μπορείτε να απολαύσετε σε αυτό τον ιστοχώρο. Σχετική αναφορά και παρουσίαση έχει γίνει και στο Περιοδικό του σχολείου μας "ΜΙΛΗΣΕ ΜΝΗΜΗ". Οι "νικητές" συγγραφείς μας: από το Α1 ο Αντώνης Αραμπατζής και ο Ανδρέας Γρυπαίος, οι "Μικροί Ιστορικοί" με Το Ημερολόγιο ενός Μυκηναίου πολεμιστή και από το Α2 η Μαρία Καμήλα, ο Μάριος Κουρτελάκης και η Χριστίνα Κυριακάκη, οι "Θαλασσοκράτες Μινωίτες" με Το κυνήγι των τεσσάρων κλειδιών. Επιλαχόντες υπήρξαν ο Γιάννης Ζαμπίτογλου, η Μαρία Καζάκου, ο Βαγγέλης Καπετανίδης και η Ζωή Κωνσταντινίδου, μια εξαιρετικά δημιουργική ομάδα από το Α2. Ωστόσο όλοι οι μαθητές των τμημάτων που συμμετείχαν (τμήματα Α1 και Α2: συνολικά 64 μαθητές) είναι άξιοι συγχαρητηρίων, γιατί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και δούλεψαν με πραγματικό κέφι και ενθουσιασμό. Ευχόμαστε αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί αλλά και να έχει ως αποτέλεσμα τη στενότερη και ουσιαστικότερη επαφή των μαθητών μας με τον κόσμο της Ιστορίας και της Συγγραφής. Ίσως κάποιος από αυτούς να είναι ο "μεγάλος" συγγραφέας του μέλλοντος... Ποιος ξέρει;
Τμήμα Α1
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ : ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΓΡΥΠΑΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΤΙΤΛΟΣ ΟΜΑΔΑΣ : ΜΙΚΡΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΥΚΗΝΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ
ΗΜΕΡΑ 8η
Έχουν περάσει 8 ημέρες από την αρχή της πορείας μας. Οι 9 από τους 10 έπεσαν στην μάχη, πριν από 2 μέρες, και μόνο εγώ, ο γιος του Αρχίμανδρου, κατάφερα να γλιτώσω από τα βέλη του αντιπάλου. Χτες, αφού περιποιήθηκα τις πληγές μου, έψαξα να βρω ένα καρποφόρο δέντρο, ώστε να τραφώ. Η τρομερή επίθεση με είχε εξαντλήσει. Τώρα πορεύομαι προς το στρατηγείο τους και είμαι περίπου στα μισά της διαδρομής μου. Νύχτωσε. Αφού φτιάξω το καταφύγιο με τα κλαδιά δάφνης που μάζεψα και φάω το βραδινό μου, σκοπεύω να ξεκουραστώ, για να σηκωθώ νωρίς αύριο το πρωί και να συνεχίσω την πορεία μου.
ΗΜΕΡΑ 9η
Σήμερα ξύπνησα από μια τρομερή φαγούρα σε όλο μου το σώμα. Συνειδητοποίησα ότι είχα κοιμηθεί πάνω σε μια φωλιά μυρμηγκιών. Παρόλη τη φαγούρα συνέχισα τη διαδρομή μου. Δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Αφού πορεύτηκα κάποια χιλιόμετρα, είδα τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου και κατάλαβα ότι ήταν πια μεσημέρι. Στάθηκα πολύ τυχερός, διότι βρήκα ένα τραυματισμένο αγριογούρουνο, το οποίο κυνήγησα και κατάφερα να σκοτώσω. Αυτό ήταν το μεσημεριανό μου. Ύστερα από αυτό το βασιλικό γεύμα, συνέχισα την πορεία μου και η μέρα κύλησε γρήγορα. Ξεκίνησε να σουρουπώνει. Έφτασε το τέλος μιας ακόμη ημέρας.
ΗΜΕΡΑ 10η
Ξημέρωσε. Πήγα σε μία κοντινή λίμνη που είχα βρει την προηγούμενη ημέρα για να πλυθώ και να πιώ φρέσκο νερό. Από εδώ και πέρα ο δρόμος είναι δύσκολος. Πρέπει να περάσω αυτό το βουνό, ώστε να φτάσω στο καλά οχυρωμένο φρούριο. Αφού πλύθηκα, ξεκίνησα να αναρριχώμαι στο βουνό. Σε λίγο άρχισε να βρέχει, γεγονός που έκανε τεράστια τη δυσκολία της διαδρομής μου. Ύστερα από ώρες σκληρής ανάβασης, έφτασα στην κορυφή του βουνού. Η βροχή είχε πια σταματήσει και περίμενα να καθαρίσει ο ουρανός από τα σύννεφα, ώστε να μπορέσω να προσανατολιστώ με βάση τον ήλιο. Καθώς περίμενα, έφαγα στα γρήγορα ένα κομμάτι από το αγριογούρουνο που είχε περισσέψει από χτες. Σε λίγο άρχισε να αχνοφαίνεται το οχυρό στους πρόποδες του βουνού. Ξεκίνησα να κατεβαίνω την πλαγιά και όταν έφτασα κοντά και είδα έξω από την πόρτα του οχυρού 20 καλά οπλισμένους στρατιώτες με βαριές πανοπλίες, άρχισα να πιστεύω πως ήταν σχεδόν αδύνατο να το πάρω. Περίμενα μέχρι να νυχτώσει, ώστε να είναι πιο εύκολο να περάσω απαρατήρητος. Όταν πια το σκοτάδι είχε σκεπάσει τον ουρανό, ξεκίνησα.
Μόλις έφτασα κοντά στο οχυρό, παρατήρησα ότι οι 15 από τους 20 φύλακες κοιμόντουσαν. Έτσι πήρα θάρρος, όρμησα πάνω τους και τους σκότωσα, πριν προλάβουν να φωνάξουν βοήθεια. Πήρα την πανοπλία ενός φρουρού και μεταμφιέστηκα σε αυτόν. Ύστερα έκρυψα τα πτώματα των υπόλοιπων φρουρών και μπήκα ανενόχλητος μέσα στο φρούριο. Αφού εξερεύνησα το κτήριο, πήγα σε ένα άδειο δωμάτιο, ξάπλωσα σε μια γωνία και κοιμήθηκα βαριά, επιτέλους προστατευμένος από το κρύο μετά από τόσες μέρες.
ΗΜΕΡΑ 11η
Σήμερα ξύπνησα αργά, ξεκούραστος πια από το βαθύ χτεσινό ύπνο. Άκουσα τη σάλπιγγα να ηχεί και τρεις στρατιώτες ήρθαν και μου είπαν να παραταχθώ μαζί με τον υπόλοιπο στρατό. Αφού όλοι οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν στην μεγάλη κεντρική αυλή, ο στρατηγός ανέθεσε σε κάποιους, μαζί και σε εμένα, μια αποστολή. Έπρεπε να βρούμε έναν κρατούμενο που το είχε σκάσει. Δύο ώρες ψάχναμε στο δάσος, ώσπου βρήκαμε αυτόν που το είχε σκάσει. Όταν γυρίσαμε με τον κρατούμενο πίσω, διαπίστωσα πως το πρόσωπό του μου ήταν αρκετά γνώριμο. Αφού τον κοίταξα καλύτερα, κατάλαβα ότι ήταν ένας από τους συντρόφους μου που ήταν μαζί μου, όταν ξεκινήσαμε την αποστολή για την εύρεση του ξίφους. Με έβαλαν να τον φυλάω και όταν πια ήμασταν μόνοι μας του είπα ποιος είμαι, του εξήγησα τα πάντα και του είπα ότι με την πρώτη ευκαιρία θα τον ελευθερώσω, για να κλέψουμε μαζί το ξίφος και να φύγουμε από αυτό το φρούριο. Όταν νύχτωσε έλεγξα προσεκτικά το φρούριο και έμαθα πού βρίσκεται το χάλκινο ξίφος που θα βοηθούσε το λαό μου να νικήσει τους εχθρούς. Μετά πήγα στις φυλακές που φύλαγαν το σύντροφό μου, αλλά ήταν αδύνατον να τον ελευθερώσω, γιατί εκείνη την στιγμή τον πήγαιναν στην κρεμάλα 4 φρουροί. Αφού κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, αποφάσισα να τον αφήσω και να πάω να κοιμηθώ, για να έχω δυνάμεις αύριο το πρωί που θα πήγαινα να κλέψω το πολύτιμο ξίφος. Πήγα στο ίδιο δωμάτιο που είχα κοιμηθεί χθες και ξάπλωσα. Μέσα σε 5 λεπτά με είχε πάρει ο ύπνος.
ΗΜΕΡΑ 12η
Σήμερα ξύπνησα πολύ νωρίς, όταν ακόμα ο ήλιος δεν είχε προλάβει να βγει από την κρυψώνα του. Κάθισα και σκέφτηκα τα λόγια του Αγαμέμνονα "Μόνο εσείς οι δέκα μπορείτε να σώσετε την πόλη μας... είστε η τελευταία μας ελπίδα. Μόνο το πολύτιμο ξίφος μπορεί να μας προστατέψει από τον εχθρό, οπότε καταλαβαίνετε πως δεν υπάρχει άλλη ελπίδα... Ξεκινήστε τώρα και μην γυρίσετε πίσω χωρίς αυτό, πηγαίνετε με την ευχή μου και την προστασία των Θεών." Μπορεί αυτή η σκέψη μου να κράτησε ελάχιστα, όμως μου έδωσε αρκετό κουράγιο για να φτάσω γρήγορα στο μέρος όπου βρισκόταν το ξίφος, να ξεφορτωθώ το φρουρό που φύλαγε την πόρτα υπνωτίζοντάς τον, να του πάρω τα κλειδιά για το δωμάτιο και να κλέψω το ξίφος. Αμέσως μετά βγήκα αθόρυβα από το φρούριο και ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής. Αφού είχα μια απόσταση ασφαλείας από το οχυρό, ξάπλωσα κάτω από ένα δέντρο και με πήρε γλυκός ύπνος.
ΗΜΕΡΑ 15η
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα και επιτέλους, έφτασα στο παλάτι! Η κατάσταση ήταν πολύ κρίσιμη και δεν έχασα καθόλου χρόνο. Πήγα κατευθείαν στον Αγαμέμνονα και του παρέδωσα το ξίφος. Εκείνος ενθουσιασμένος βγήκε στο πεδίο της μάχης και το ανακοίνωσε στο λαό μας. Τώρα πια η νίκη ήταν σίγουρη...
ΤΜΗΜΑ Α2
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ : Καμήλα Μαρία, Κουρτελάκης Μάριος,
Κυριακάκη Χριστίνα
ΤΙΤΛΟΣ ΟΜΑΔΑΣ : Θαλασσοκράτες Μινωίτες
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ 4 ΚΛΕΙΔΙΩΝ
Όλα κυλούσαν ήρεμα στο ανάκτορο της Κνωσού. Η καθημερινότητα των ανθρώπων ήταν γεμάτη δραστηριότητες για την προετοιμασία του ερχομού του Αιγύπτιου βασιλιά και της οικογένειάς του. Ο λόγος ήταν η λαμπρή τελετή των ταυροκαθαψίων που θα γινόταν στο ανάκτορο της Κνωσού. Η ίδια τελετή άλλωστε γινόταν και στην Αίγυπτο. Η αγωνία μεγάλη, γιατί πρώτη φορά θα φιλοξενούσαν έναν τόσο μεγάλο και σπουδαίο βασιλιά. Οι υπηρέτριες ετοίμαζαν τα ευρύχωρα δωμάτια του ανακτόρου για την άφιξη της βασιλικής οικογένειας.
Καθώς οι μάγειρες ετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό, ένα μεγάλο ρυτό κεφαλής ταύρου μεταφέρθηκε στη μεγάλη αίθουσα. Όλα ήταν έτοιμα για την υποδοχή των φιλοξενούμενων. Την ώρα του φαγητού εμφανίστηκε η κόρη του Πίνδαρου, Κλειώ. Ήταν ντυμένη με ένα όμορφο φόρεμα με ζωηρά χρώματα όπως γαλάζιο της θάλασσας και με χείλη βαμμένα στο κόκκινο της φωτιάς. Τίναξε τα μακριά μαύρα μαλλιά της, που ήταν πιασμένα με μια χρυσή κορδέλα και χαιρέτησε με τη σειρά της τους φιλοξενούμενους. Ο βασιλιάς Πίνδαρος δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση να τους ξεναγήσει στο ανάκτορό του. Έμειναν ενθουσιασμένοι με τη διακόσμηση και τον περιποιημένο και πλούσιο σε άνθη κήπο. Αποσύρθηκαν πολύ νωρίς στα δωμάτιά τους για να ξεκουραστούν, αφού θα ξημέρωνε η μεγάλη μέρα της τελετής των ταυροκαθαψίων, προς τιμήν του Αιγύπτιου βασιλιά.
Την επόμενη μέρα οι δύο βασιλικές οικογένειες συγκεντρώθηκαν στην κύρια αίθουσα του ανακτόρου όπου θα γινόταν η λαμπρή τελετή. Περίμεναν με αγωνία να ξεκινήσει. Οι ταύροι μπήκαν στην αρένα. Όλος ο κόσμος άρχισε να ζητωκραυγάζει. Τα ακροβατικά ξεκίνησαν και όλα κυλούσαν ήρεμα. Ξαφνικά ένας ταύρος άρχισε να τρέχει γρήγορα προς το μέρος του πλήθους. Ένας αθλητής προσπάθησε να ηρεμήσει τον ταύρο αλλά μάταια. Η βασιλική φρουρά μαζί με τον Πίνδαρο προσπάθησε να βοηθήσει, όταν ο ταύρος στράφηκε και άρχισε να τρέχει προς το μέρος του βασιλιά. Δυστυχώς ο βασιλιάς βρήκε τραγικό θάνατο. Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν οδυνηρές για τη βασιλική οικογένεια της Κνωσού. Η κηδεία του βασιλιά έγινε μετά από δύο ημέρες μέσα σε κλίμα μεγάλης θλίψης. Η τελευταία του επιθυμία εκφράστηκε μέσα από τα λόγια της κόρης του. Όποιος θα αναζητούσε και τελικά θα έβρισκε τα τέσσερα κλειδιά της μυστικής κρύπτης του ανακτόρου, αυτός θα γινόταν ο επόμενος βασιλιάς. Όλοι αποφάσισαν να σεβαστούν αυτή την επιθυμία. Η πριγκίπισσα Κλειώ ανακοίνωσε ότι το πρώτο κλειδί βρισκόταν στην μακρινή Αίγυπτο, εκεί που ορθώνονται οι επιβλητικές πυραμίδες και το δεύτερο στα ορυχεία της Κύπρου. Το τρίτο βρισκόταν στο ναό της Aρτεμης στην Έφεσο και το τέταρτο στην Κρήτη, στο Δικταίο Aντρο.
Την επόμενη μέρα, όλοι οι επίδοξοι ηγεμόνες, ξεκίνησαν για το ταξίδι της αναζήτησης. Ανάμεσά τους και ο γιος του αδικοχαμένου βασιλιά, Λύσανδρος. Πρώτος προορισμός ήταν οι επιβλητικές και μεγαλοπρεπείς πυραμίδες της Αιγύπτου. Μπαίνοντας στην πυραμίδα του Χέοπα, ο Λύσανδρος ανακάλυψε το πρώτο κλειδί και βγήκε βιαστικά από την πυραμίδα για να μην γίνει αντιληπτός από τους άλλους. Η νίκη ήταν για κείνον θέμα γοήτρου.
Δεύτερος προορισμός τα περίφημα ορυχεία της Κύπρου. Ο Λύσανδρος μόνος του πια και ξέροντας ότι είχε πολύ λίγο χρόνο μέχρι να τον φτάσουν οι υπόλοιποι, άρχισε την αναζήτηση. Η λάμψη του δεύτερου κλειδιού μέσα στο σκοτάδι των ορυχείων, τον βοήθησε να το βρει σχετικά γρήγορα κι έτσι να συνεχίσει το ταξίδι του.
Τρίτος προορισμός, η Έφεσος. Το κλειδί βρισκόταν στο μεγάλο ναό της θεάς Άρτεμης. Ο Λύσανδρος προσευχήθηκε στη θεά και άρχισε να ψάχνει. Με τη βοήθειά της βρήκε το κλειδί που ήταν φυλαγμένο στο περίτεχνα φτιαγμένο άγαλμά της. Με τα τρία κλειδιά στα χέρια και χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο συνέχισε το ταξίδι του σίγουρος για την επιτυχή έκβασή του.
Το τέταρτο και τελευταίο κλειδί βρισκόταν στην πατρίδα του την Κρήτη και συγκεκριμένα στο σπήλαιο Δικταίο Άντρο. Εκεί πήγαινε πολύ συχνά ο Λύσανδρος μαζί με τον πατέρα του. Βρήκε πολύ εύκολα το κλειδί και γεμάτος ικανοποίηση κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Ξαφνικά ακούστηκαν οι δυνατές φωνές των ανταγωνιστών του, οι οποίοι είχαν φτάσει σε απόσταση αναπνοής. Χώθηκε αμέσως σε ένα κρυφό πέρασμα του σπηλαίου, που μόνο αυτός γνώριζε και έτσι κατάφερε να ξεφύγει. Βγήκε από το σπήλαιο και πήρε βιαστικά το δρόμο της επιστροφής.
Τα νέα για την επιτυχία του Λύσανδρου είχαν ήδη φτάσει στην Κνωσό. Όταν επέστρεψε ο λαός τον υποδέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό. Χρησιμοποιώντας τα τέσσερα κλειδιά άνοιξε τη μυστική κρύπτη του ανακτόρου και έκπληκτος αντίκρισε τη βασιλική στολή του πατέρα του μαζί με το ολόχρυσο στέμμα. Ο Λύσανδρος φόρεσε την στολή και κρατώντας στα χέρια του το στέμμα, παρουσιάστηκε συγκινημένος μπροστά στο λαό. Φόρεσε στο κεφάλι του το στέμμα και όλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν. Η βασιλεία του ήταν πια γεγονός...
