3o ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ "ΔΟΜΝΑ ΒΙΣΒΙΖΗ"

Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς;

Μένω στην Κομοτηνή που είναι και ο τόπος καταγωγής μου. Είμαι άτομο με αναπηρία μετά από ένα ατύχημα στη θάλασσα πριν από 12 χρόνια, όταν ήμουν 21 ετών. Είμαι αθλητής παραολυμπιακών αγώνων και προετοιμάζομαι για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Πώς είναι η καθημερινότητά σας;

Η καθημερινότητά μου εξαρτάται από τη φάση προετοιμασίας στην οποία βρίσκομαι. Εάν πλησιάζουν κάποιοι μεγάλοι αγώνες, όπως οι παραολυμπιακοί ή κάποιο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όλη μου η καθημερινότητα εξαρτάται από την προπόνηση. Πρέπει να είμαι ξεκούραστος, για να μπορώ να βγάζω το πρόγραμμα της προπόνησης και η διατροφή μου πρέπει να είναι συγκεκριμένη ούτως ώστε να είμαι στα ιδανικά κιλά ,για να μπορώ να κάνω καλύτερους χρόνους. Οπότε όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα! Όταν δεν είμαι σε περίοδο προετοιμασίας έχω πάρα πολλές ασχολίες, όπως η Ιατρική, ο σύλλογος "Περπατώ", που έχουμε στην πόλη για άτομα με κινητικά προβλήματα, αλλά και ο Δήμος Κομοτηνής με τον οποίο ασχολούμαι.

Πώς αισθανθήκατε στους παραολυμπιακούς αγώνες του 2004 που πήρατε μετάλλιο;

Είναι ούτως ή άλλως μια πολλή μεγάλη διάκριση, μια μοναδική εμπειρία, που λίγοι τυχαίνει να ζήσουν, παρ' όλες τις προσπάθειες που κάνουν πολλοί αθλητές και τον κόπο που καταβάλλουν. Αλλά ήταν μοναδικά και για εμάς τους Έλληνες, γιατί οι αγώνες διοργανώθηκαν στην Ελλάδα και η συγκίνηση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη καθώς και οι εκδηλώσεις χαράς. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που είχα την τύχη να ζήσω.

Πώς είναι να συμμετέχεις σε μια τέτοια διοργάνωση;

Είναι μοναδική εμπειρία! Οι παραολυμπιακοί αγώνες είναι μια γιορτή. Είναι το επιστέγασμα μιας προσπάθειας ενός αθλητή, ειδικά στα ατομικά αθλήματα. Όμως, από όποιο πόστο κι αν μπορώ - θα προτιμούσα του αθλητή, βέβαια, αλλά δεν γίνεται πάντα λόγω ηλικίας - θα κοιτάω να συνεισφέρω στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Πώς συνέβη το ατύχημα; Πώς αισθάνεστε γι' αυτό;

Ήταν ένα χαζό ατύχημα! Σε μια παραλία στη Χαλκιδική, σκόνταψα εκεί που σκάει το κύμα, και έπεσα με το κεφάλι σε μια τεχνητή τσιμεντένια πλάκα, που δεν φαινόταν. Αφού χτύπησα με το κεφάλι, εξαιτίας του βάρους του σώματος, έσπασα τον αυχένα και έπαθα κάκωση νωτιαίου μυελού. Ένιωθα στην αρχή περίεργα, γιατί ήταν ένα πολύ χαζό ατύχημα ,όπως είπα. Έχω γνωρίσει άτομα με αναπηρία που έχουν βγει από τροχαίο και πολύ βαριά ατυχήματα με μικρότερη αναπηρία από εμένα. Αλλά η ζωή είναι έτσι και πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα όπως έρθουν και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα, να είχα πνιγεί και να μιλάμε αυτή τη στιγμή.

Ασχολείστε με άλλα αθλήματα;

Ασχολούμαι και με το ποδήλατο, αλλά και με τα βάρη, κατά κύριο λόγο για την προετοιμασία μου για τους Ολυμπιακούς, για το κολύμπι. Εκτός από αυτό συμμετέχω και στην πρωτοβουλία που έχουμε πάρει για να διοργανώσουμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το ράγκμπι σε αναπηρικό αμαξίδιο, που είναι ομαδικό άθλημα για άτομα με τετραπληγίες.

Πιστεύετε ότι υπάρχει ρατσισμός προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή με κινητικά προβλήματα;

Υπάρχει. Πρώτα απ' όλα γιατί η κοινωνία μας δεν είναι εξοικειωμένη με την αναπηρία, δεν έχει μάθει να ζει με την αναπηρία. Γιατί δεν υπάρχουν υποδομές για να στηρίξουν τα άτομα αυτά να ζουν ανάμεσά μας, οπότε να μας φαίνεται κάτι φυσιολογικό. Είναι κάτι που το συναντάμε σπάνια, οπότε μας κάνει εντύπωση, τους κοιτάμε, συμπεριφερόμαστε λάθος, άλλες φορές δικαιολογημένα και άλλες αδικαιολόγητα. Μου έχουν συμβεί πάρα πολλά περιστατικά, όπως το να μου μιλήσουν άσχημα, να προσφέρουν παραπάνω από το φυσιολογικό βοήθεια, ενώ δεν την χρειάζεσαι, ή να σε κοιτούν επίμονα. Παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά και κωμικοτραγικά.

Πώς αποφασίσατε μετά το ατύχημά σας να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την κολύμβηση;

Όταν έκανα αποκατάσταση σε κέντρο αποκατάστασης στη Γερμανία, όπου θεωρούν ότι το βασικό μέσο ενός κινητικά ανάπηρου είναι ο αθλητισμός, γιατί μέσα από τον αθλητισμό υπάρχει ψυχοσωματική αποκατάσταση. Αν υπάρχει μια φορά για έναν άνθρωπο χωρίς αναπηρία, για έναν άνθρωπο με αναπηρία αυτό ισχύει επί δέκα. Γιατί και βελτιώνεσαι σωματικά, δυναμώνεις - πολλές φορές μπορείς με τους λίγους μυς που κουνάς να κάνεις περισσότερα πράγματα - αλλά και η επίτευξη στόχων, η κατάκτηση ορίων, που ως τώρα φάνταζαν στο μυαλό σου αδύνατα, είναι πράγματα που σου δίνουν δύναμη για να συνεχίσεις να ζεις και ψυχολογική ευεξία.

Οι φίλοι που είχατε πριν το ατύχημα παρέμειναν και μετά;

’λλοι φίλοι- και οι πιο πολλοί- παρέμειναν, άλλοι όχι, γιατί ήταν από χώρους που κάναμε παρέα λόγω αθλημάτων που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να κάνω, όπως σκι. Δεν μαλώσαμε, απλώς δεν έχουμε πλέον κοινά ενδιαφέροντα. Το βασικό είναι ότι μέσα από το χώρο της αναπηρίας άνοιξε μια "λεκάνη" γνωστών και φίλων που ποτέ δεν θα άνοιγε και έκανα πολλές καινούργιες και σημαντικές γνωριμίες που μ' έχουν βοηθήσει πολύ στη ζωή μου να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα διαφορετικά.

Πώς σας φάνηκε η εκδήλωσή μας;

Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε! Συγχαρητήρια σ' εσάς και στους καθηγητές σας! Έτσι πρέπει να γίνονται και θα ήθελα να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις που τα παιδιά είναι προετοιμασμένα, έχουν δουλέψει το θέμα, οπότε μ' αυτόν τον τρόπο τιμάτε πραγματικά τον καλεσμένο που έχετε, όποιος κι αν είναι αυτός - σημαντικός ή λιγότερο σημαντικός - γιατί πραγματικά δείχνετε ότι θέλατε να έρθει και έχετε δουλέψει γι' αυτό. Είμαι στη διάθεσή σας και για επόμενες εκδηλώσεις σε πιο κλειστό κύκλο ή και σε όλο το σχολείο. Ευχαριστώ πολύ.

Η ομάδα της ιστοσελίδας



	Gadgets powered by Google