Gadgets powered by Google






 

Από το βήμα αυτό οι μαθητές μας καταθέτουν τις απόψεις, τις σκέψεις, τη γνώμη τους για θέματα καθημερινότητας και ευρύτερου προβληματισμού.
  ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

       Σήμερα , βιώνουμε τη σταδιακή ενοποίηση των κρατών της Ευρώπης για τη δημιουργία ενός πολυσήμαντου και πολυφωνικού οργανισμού, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ένωση αυτή γεννά πολυάριθμες ελπίδες στους Ευρωπαίους πολίτες για ένα καλύτερο μέλλον. Παράλληλα ,όμως, γεννά και ορισμένους φόβους. Τι ελπίζουμε και τι φοβόμαστε, λοιπόν, από την προοπτική αυτή;
       Ελπίζουμε πως θα υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη - μέλη και προσπάθεια αντιμετώπισης διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων, όπως της φτώχειας και της ανεργίας. Επιπρόσθετα, προσδοκούμε όλοι την ενίσχυση της οικονομίας και της τεχνογνωσίας, αλλά και την αναβάθμιση της εκπαίδευσης των ασθενέστερων κρατών. Τέλος, ελπίζουμε πως η ενοποίηση θα οδηγήσει στην εδραίωση της ειρήνης στον ευρωπαϊκό χώρο και πως θα επικρατήσει κλίμα ασφάλειας για όλους.
       Ωστόσο, πολλοί είναι και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν . Αρχικά, είναι η απώλεια της εθνικής ταυτότητας και η αλλοίωση των παραδοσιακών αξιών της κάθε χώρας. Επιπλέον, υπάρχει  η πιθανότητα να οδηγηθούμε στην παραφθορά της μητρικής γλώσσας με την εισροή ξενικών στοιχείων σε αυτή. Ακόμα, ο παραγκωνισμός των πιο αδύναμων χωρών και ο συνεταιρισμός των πιο ισχυρών είναι κίνδυνος που πρέπει να μας ανησυχεί. Τέλος, η αδράνεια και η άρνηση συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων καθώς και η αδιαφορία για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ΄ τους πολίτες της είναι ένα πιθανό πρόβλημα, αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκός προσανατολισμός των νέων απ΄ τα σχολεία.           

          Θέλουμε όλοι μας να πιστεύουμε πως η χώρα μας θα μπορέσει να συμβαδίσει με τα άλλα κράτη, δίχως να χάσει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της, πως οι ελπίδες μας θα εκπληρωθούν και πως οι φόβοι μας δεν θα γίνουν πραγματικότητα.

                                               Λαζαρίδου Ειρήνη  Γ2
«ΕΛΠΙΖΩ ... ΦΟΒΑΜΑΙ»

   Η Ευρώπη σταδιακά ενοποιείται. Η προοπτική αυτή δημιουργεί σε άτομα και λαούς ελπίδες ότι ένα καλύτερο μέλλον θα προκύψει από τη συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών, αλλά παράλληλα και φόβους ότι πολλοί από τους στόχους που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα ευοδωθούν.
   Προσωπικά, ελπίζω ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη και την αρμονική συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών κρατών και ότι οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις που συνόδευαν την Ευρώπη κατά τους προηγούμενους αιώνες θα αποτελούν οριστικό παρελθόν. Ελπίζω ακόμη ότι οι αξίες του ανθρωπισμού, της αγάπης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και  της ελευθερίας θα επικρατήσουν και θα αποτελέσουν τη βάση για την πρόοδο και την ευημερία όλων. Οραματίζομαι, επίσης, μια Ευρώπη που παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη θα επιδιώκει και την ανάδειξη των πολιτιστικών αξιών, την επίλυση σοβαρών προβλημάτων όπως το οικολογικό, η ανεργία και η φτώχεια και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών  της παρέχοντας σε όλους ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης και εργασίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ,επίσης ,καλείται να διαφυλάξει την πολιτιστική κληρονομιά  όλων των κρατών - μελών της.
   Από την άλλη πλευρά η ενοποίηση των ευρωπαϊκών κρατών μας δημιουργεί και ορισμένους φόβους. Φοβάμαι, για παράδειγμα, ότι τα ισχυρότερα κράτη θα επιδιώξουν να επιβάλουν τη βούλησή τους στα ασθενέστερα κράτη. Φοβάμαι την πολιτιστική αφομοίωση των ασθενέστερων κρατών. Τέλος με φοβίζει η πιθανότητα να αποκτήσει η Ενωμένη Ευρώπη ένα στυγνό οικονομικό χαρακτήρα, όπου οι αξίες του κέρδους και του υλικού συμφέροντος θα κυριαρχούν. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει έντονες κοινωνικές ανισότητες, που θα απειλήσουν σοβαρά τη συνοχή της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
   Δεν ξέρω ,τελικά, αν οι ελπίδες μου θα εκπληρωθούν και οι φόβοι μου θα αποδειχτούν υπερβολικοί. Για να αποτραπεί ωστόσο το αντίθετο, θα πρέπει όλοι μας να αγωνιστούμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο για να επιτύχει το δύσκολο πείραμά της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και να είναι το μέλλον μας καλύτερο.

                       Κεραμάρης Στέφανος  Γ2

Επιστολή στους ισχυρούς της γης ...

   Αξιότιμοι κύριοι,

   Ένας καθημερινός άνθρωπος που παρακολουθεί έστω και μια φορά την εβδομάδα ειδήσεις, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι η άποψή σας περί επίλυσης διαφορών είναι ο πόλεμος. Αιματοχυσίες, συμπλοκές, μάχες, όλες αυτές οι λέξεις είναι πλέον πολύ συχνές στα Μ.Μ.Ε, επικίνδυνα συχνές, θα έλεγε κανείς. Δε νομίζετε ότι είναι καιρός να αλλάξετε την φιλοπόλεμη πολιτική σας με μια πιο φιλειρηνική; Γιατί - και αυτό μπορώ να σας το πω εκ μέρους όλων μας- βαρεθήκαμε να ζούμε σε έναν κόσμο που η ωμή βία θεωρείται έστω και μέρος πολιτικής τακτικής.
   Εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι, έχασαν τη ζωή τους στα μέτωπα μέχρι σήμερα, πορωμένοι  και φανατισμένοι από την ιδέα της υπηρέτησης της πατρίδας σε έναν «ιερό αγώνα» , μη γνωρίζοντας ότι ο μοναδικός λόγος που αυτοί δεν θα ξαναδούν τις οικογένειές τους είναι η πλήρης ανικανότητά σας να βρείτε ειρηνικές διεξόδους χρησιμοποιώντας το διάλογο. Αναρωτιέμαι πως καταφέρνετε να κοιμάστε τα βράδια γνωρίζοντας ότι λόγω των λανθασμένων αποφάσεών σας σε θέματα αυτού του είδους, άνθρωποι χάνουν τις οικογένειές τους, μάνες τα παιδιά τους, παιδιά τους γονείς τους, γυναίκες τους άντρες τους.  Επίσης, απορώ και με το ότι θεωρείτε σωστή διέξοδο , κάτι που έχει αποτέλεσμα εκτός των θανάτων τόσων ατόμων, τεράστιες υλικές καταστροφές, που έχει άσχημες επιπτώσεις στην οικονομία των χωρών σας- επιτιθέμενων και αμυνόμενων. Είναι παρανοϊκό να προτιμά κανείς την καταστροφή από το διάλογο!
   Βλέπετε, κάθε πρόβλημα, όπως και στα μαθηματικά, έχει πάνω από μία λύσεις. Ακολουθώντας την δική σας επιλογή, ακολουθούμε την πιο μεγάλη και δύσκολη πορεία, ενώ παράλληλα υπάρχει η δυνατότητα της πιο απλής και εύκολης. Στην περίπτωσή μας η επιλογή σας είναι ο πόλεμος, ενώ η λογική υπαγορεύει το δεύτερο? τη συζήτηση. Με καλοπροαίρετη διάθεση και φιλειρηνικό πνεύμα μπορούν να λυθούν όποιες διαφορές υπάρχουν. Χωρίς βία, χωρίς αίμα, χωρίς θάνατο. Αυτό ζητά ο πολίτης, ο κάθε πολίτης αυτής της γης και αυτό σας ζητάω κι εγώ.
   Είναι ανάγκη λοιπόν να καταλάβετε ότι ο πόλεμος δεν πρέπει να θεωρείται η πρώτη λύση. Αφού υπάρχουν ειρηνικές λύσεις, γιατί δεν τις ακολουθείτε; Το μόνο που σας ζητάμε είναι να αντιληφθείτε το παράλογο των πολέμων, κατά τη διάρκεια των οποίων βλέπουμε, όπως λέει και ο Ηρόδοτος «τους γονείς να θάβουν τα παιδιά τους, αντί τα παιδιά να θάβουν τους γονείς τους, όπως γίνεται σε περίοδο ειρήνης».
           Ευελπιστώ ότι θα λάβετε υπόψη το γράμμα μου και θα αλλάξετε τακτική.
                   Με τιμή
               Κουγιουμτζής Γεώργιος   Γ΄3
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΜΕ
                                                                    Αλεξανδρούπολη 28.03.2009

Αξιότιμε κύριε διευθυντά ,
Με αφορμή σχετική συζήτηση που κάναμε στην τάξη, αποφασίσαμε να σας στείλουμε αυτή την επιστολή διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατεί στο πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης σήμερα και η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απελπιστική.
       Ο στόχος δεν είναι πια η ενημέρωση και η ψυχαγωγία του τηλεθεατή, αλλά τα χρήματα. Τα δελτία ειδήσεων δεν προσφέρουν σωστή ενημέρωση, αλλά προβάλλουν καταστάσεις και γεγονότα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ο κύριος στόχος είναι να "πουλήσουν" όσο το δυνατόν περισσότερο, για να προσελκύσουν διαφημιστές. Επίσης, πολλές φορές βλέπουμε στα παράθυρα των ειδήσεων ανθρώπους, που ίσως να μην είναι αρμόδιοι να σχολιάσουν τα γεγονότα, να έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους και να επικρατεί ένα πανδαιμόνιο, χωρίς κανείς να καταλαβαίνει τον άλλον, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα τη μη σωστή ενημέρωση του τηλεθεατή. Εκτός απ΄ αυτά, ελάχιστες φορές γίνεται λόγος για σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στο εξωτερικό και ενδιαφέρουν όλους τους ανθρώπους.
       Επίσης θα θέλαμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας σχετικά με κάποιες εκπομπές που προβάλουν την προσωπική ζωή ανθρώπων, επωνύμων ή μη. Αφενός αυτό είναι προσβλητικό για τα ίδια τα πρόσωπα, καθώς πολλές φορές δεν έχει δοθεί η έγκρισή τους, αφετέρου όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν άμεσα τον τηλεθεατή.
       Θα θέλαμε λοιπόν να προτείνουμε κάποιες λύσεις για τη βελτίωση της κατάστασης. Θα ήταν καλό στις ειδήσεις να γίνεται μία σχετικά λεπτομερής ενημέρωση των τηλεθεατών πάνω στα σημαντικά γεγονότα της ημέρας, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό. Εκτός απ΄ αυτό θα μπορούσαν να προστεθούν στο πρόγραμμα κάποιες εκπομπές και ντοκιμαντέρ που θα έχουν ως στόχο την επιμόρφωση των τηλεθεατών.
       Ελπίζουμε πως θα μπορέσετε να πραγματοποιήσετε έστω κάποιες από τις προτάσεις μας.

Με εκτίμηση

Το συμβούλιο της Β΄ τάξης
του 3ου Γυμνασίου Αλεξανδρούπολης
Καραβαριώτη Ελένη Β1

Share
© 2006-2010    3o Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης  "Δόμνα Βισβίζη"
Δημιουργία - Ενημέρωση  Ιστοτόπου : Κίτσος Δημ. (Φιλόλογος) - Παπαδόπουλος Στ. (Χημικός) - Πετρούδα Γ.(Μαθηματικός) - Webteam
Φωτογραφικό υλικό :  Μπέδρελη Α.
αναζήτηση στο site μας
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ :  05/04/11
Τo βήμα των μαθητών
*
                  Όχι φράχτης στα σύνορα, όχι φράχτης στις καρδιές !


   Πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση πήρε την απόφαση να τοποθετήσει ένα φράχτη συνολικού μήκους δώδεκα χιλιομέτρων στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, πιστεύοντας πως έτσι θα μειωθεί ο αριθμός των λαθρομεταναστών που μπαίνουν στη χώρα. Όμως, από τα υπόλοιπα εκατό χιλιόμετρα οι μετανάστες θα συνεχίσουν να περνούν. Η χώρα μας δεν ήταν και δεν είναι έτοιμη να τους δεχτεί, γιατί εκτός από τα άλλα κυριαρχεί το φαινόμενο της ξενοφοβίας. Ποιοι άραγε ευθύνονται γι΄αυτό ;
    Τα Μ.Μ.Ε. πλέον έχουν τεράστια δύναμη μέσω της επίδρασης που ασκούν στο πλήθος. Αντί ,όμως, να προβάλλουν τους λόγους για τους οποίους αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν εδώ, το πόσο δύσκολα επιβιώνουν και πως πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε και να τους σεβόμαστε, αυτά επιλέγουν να αναφέρονται μόνο στα "κακά" που αναγκάζονται κάποιες φορές να προκαλέσουν οι μετανάστες.
    Αυτά τα "κακά" είναι οι διάφορες κλοπές που διαπράττουν κάποιοι μετανάστες, όταν δεν βρίσκουν δουλειά, κι ας κατηγορούνται γιατί παίρνουν τις θέσεις εργασίας των Ελλήνων. Όμως δεν φταίνε μόνο αυτοί για αυτό. Ευθύνεται και η πολιτεία. Όταν αυτοί οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται εδώ δεν υπήρχαν θέσεις εργασίας για αυτούς και έτσι αναγκάστηκαν να κλέψουν, αναγκάστηκαν να μείνουν πολλοί μαζί και αναγκάστηκαν να ζητιανεύουν για να βγάλουν το ψωμί τους.
          Τέλος, μεγάλο ρόλο παίζει και το σχολείο. Στο σχολείο δεν προσφέρεται η κατάλληλη παιδεία σε αυτόν τον τομέα. Τα παιδιά θα έπρεπε να έρχονται σε επαφή με παιδιά μεταναστών, έτσι ώστε να γνωρίσουν τα ίδια και τον πολιτισμό τους. Συγκρίνοντας τον πολιτισμό με τον δικό τους, οι δάσκαλοι θα πρέπει να επιμείνουν στα κοινά σημεία έτσι ώστε να μην  καλλιεργηθεί φοβία προς τους ξένους. Ακόμη μέσω κειμένων και εργασιών μπορούν να διαδίδονται κοινωνικά μηνύματα κατά της ξενοφοβίας στα παιδιά.
    Πιστεύω πως αυτός ο φράχτης δεν χρειάζεται να χτιστεί, αρκεί να γκρεμιστεί ο φράχτης στην καρδιά κάθε Έλληνα και να αρχίσουν  οι μετανάστες να αντιμετωπίζονται όπως οι ντόπιοι. 
                                        
                                       Καραμπατζάκης Χρήστος  Γ2

ΙΑΠΩΝΙΑ. ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
37°   39'  56''  BOΡEIA
141°  01'  45''  ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

   Πρόσφατα ο κόσμος συγκλονίστηκε βλέποντας εικόνες αφανισμού,   καταστροφικής και εκδικητικής μανίας της φύσης, του απόλυτου   εκμηδενισμού του ανθρώπου. Πρόκειται για το τσουνάμι στην   Ιαπωνία.
   Ιαπωνία. Η χώρα της τεχνολογίας, της προόδου, της ραγδαίας και ταχύτατης ανάπτυξης, του προγραμματισμού και της πειθαρχίας. Μία χώρα που φαίνεται να ελέγχει και να συντονίζει τα πάντα.
  Όμως το τσουνάμι στο πέρασμά του καταστρέφει τα πάντα. Τα αφανίζει και τα εξαφανίζει. Χωριά, πόλεις, σπίτια. Υλικές καταστροφές; Πολλές! Ανθρώπινες απώλειες; Πάμπολλες! Φυσικές καταστροφές; 'Aπειρες! Καταστροφή  με γεωμετρική πρόοδο... Εικόνες που συγκλόνισαν όλους μας. Συναισθήματα που μας πλημμύρησαν: αγωνία, φόβος, λύπη, στεναχώρια, θυμός. Θυμώνω ως μαθήτρια, ως νέα,  γιατί μου παραδίδεται ένας κόσμος απειλητικός, εκδικητικός και επιβαρυμένος από την ίδια την πρόοδο του ανθρώπου.
  Ο άνθρωπος επενέβη βίαια στο περιβάλλον. Η φύση, όμως, ανταπαντά στην αλαζονεία του. Ο άνθρωπος από θύτης γίνεται θύμα. Πληρώνει με την ίδια του την υγεία τις συνέπειες της αχαλίνωτης ανάπτυξης που σημείωσε.
  Το ίδιο συνέβη και στην Ιαπωνία. Εκλύεται ραδιενέργεια σε μεγάλες ποσότητες από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. 'Aρα αυτό που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο για το καλό του, αποβαίνει μοιραίο. Τι ειρωνεία! Τι παράκρουση!
  Και πώς θα είναι το μέλλον του κόσμου μετά από αυτό; Αόριστο! Αβέβαιο! Τρομακτικό! Πώς θα μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν όπως πριν; Δύσκολα! Με τον καιρό βέβαια οι διάφορες πόλεις και τα χωριά θα ανοικοδομηθούν και πάλι... Οι ψυχές των ανθρώπων όμως; Τα ψυχολογικά τραύματα σίγουρα θα είναι τεράστια και έτσι η ζωή δεν θα είναι εύκολο να ξεκινήσει από την αρχή. Πρέπει να γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια! Οι Ιάπωνες γνωρίζουν την υπομονή και την πειθαρχία.
Όλες οι καταστροφές , μικρές και μεγάλες, δημιουργούν πολύ σοβαρά προβλήματα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει όσες από αυτές προέρχονται από τη φύση και το περιβάλλον. Ωστόσο,  μπορεί και οφείλει να στοχάζεται περισσότερο. Ένας στοχασμός που θα περικλείει την έννοια φύση  και δε θα προτάσσει μόνο το συμφέρον και την πρόοδο.

                                                                       ΧΑΛΚΙΑ ΙΩΑΝΝΑ Γ5