 | Gadgets powered by Google |
Αλεξανδρούπολη , η πρωτεύουσα του Έβρου, κατέχει ηγεμονική θέση στο γεωγραφικό χώρο της Αν. Μακεδονίας και Θράκης, καθώς αποτελεί τη βασική πύλη διασύνδεσης μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών της Μεσογείου ,της Ασίας και της παρευξείνιας ζώνης και έχει αναδειχθεί ως μείζων εσωτερικός συνοριακός κόμβος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η πόλη της Αλεξανδρούπολης ακολουθεί ταχείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. Το λιμάνι και ο σιδηροδρομικός σταθμός της αποτελούν σημαντικά κέντρα του διαμετακομιστικού εμπορίου. Με την εφαρμογή του σχεδίου "Ι.Καπποδίστρια" και την ένταξη νέων οικισμών, ο Δήμος Αλεξανδρούπολης αναδεικνύεται σε σημαντικό τουριστικό κέντρο που προσφέρει τη δυνατότητα συνδυασμού του θαλάσσιου τουρισμού, του ιαματικού τουρισμού και του οικοτουρισμού.
Οι παραθαλάσσιοι οικισμοί του Δήμου Αλεξανδρούπολης - η Μάκρη, η Μεσημβρία, τα Δίκελα -, αλλά και οι ορεινοί οικισμοί -ο Πόταμος , ο Aβαντας, η Αισύμη, η Λεπτοκαριά, η Κίρκη, η Συκκοράχη - προσφέρουν στους επισκέπτες τους διαδρομές μοναδικής, φυσικής ομορφιάς. Επιπλέον, η Αλεξανδρούπολη βρίσκεται πολύ κοντά στα σημαντικά από οικολογική άποψη μέρη της Δαδιάς, του Δέλτα, του ποταμού Έβρου και των ιαματικών λουτρών Τραϊανούπολης.
Η Αλεξανδρούπολη ,με πληθυσμό που υπερβαίνει τους 50.000 κατοίκους προσφέρει υψηλή ποιότητα ζωής εξασφαλίζοντας την περιβαλλοντική ισορροπία και τη συνεχή πολιτιστική αναβάθμιση ,διαθέτοντας ζωντανή καλλιτεχνική και πνευματική ζωή, προσφέροντας πολλαπλές επιλογές διασκέδασης.
Είναι μία πόλη, αγαπημένη για τους κατοίκους της και μαγευτική για τους επισκέπτες της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Η ακριτική πρωτεύουσα του Νομού Εβρου δεν έχει απλώς τη γοητεία των παραθαλάσσιων πόλεων, αλλά είναι παράλληλα ιδανικό oρμητήριο για ιαματικό τουρισμό στην Τραϊανούπολη και οικοτουρισμό στο Δέλτα του Εβρου, σημαντικό υδροβιότοπο της χώρας μας.
10 λόγοι για να επισκεφτείτε την Αλεξανδρούπολη:
01 Για να καθίσετε στα καφενεία του φάρου, εκεί όπου δίνουν ραντεβού οι ηλικιωμένοι ντόπιοι κάτοικοι, ατενίζοντας το Θρακικό πέλαγος. Ισως το μόνο σημείο όπου διασώζεται ακόμα η μοναδική ατμόσφαιρα της παραμεθόριας, λίγο ξεχασμένης, πόλης. Τις καλές νύχτες θα διακρίνετε, στο βάθος αριστερά, να τρεμοσβήνουν τα φώτα των τουρκικών κωμοπόλεων.
02 Για να κάνετε βουτιές στα "κόκκινα βράχια", αλλά κυρίως για να δείτε το καλύτερο ηλιοβασίλεμα πίνοντας καφεδάκι στον Ορίζοντα.
03 Για να περάσετε από το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης Αγγελικής Γιαννακίδου (14ης Μαΐου 63, Τ/25510-36.663, www.emthrace.com). Είναι ένα από τα πιο καλοστημένα, μικρά, σύγχρονα μουσεία της χώρας μας. Με θεματικές ενότητες αφιερωμένες στην ενδυμασία, στον λατρευτικό κύκλο, στην προβιομηχανική διατροφή-ζαχαροπλαστική, στις παραδοσιακές καλλιέργειες. Μια πολύ καλή εισαγωγή στον ευρύτερο χώρο της Θράκης.
04 Για να μπείτε στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης (πλατεία Μητροπόλεως, Τ/25510-27.853). Στεγάζεται σε ένα νεοκλασικού ύφους κτήριο του 1909, όπου κάποτε λειτουργούσε το πρώτο εξατάξιο γυμνάσιο της πόλης. Σημαντική συλλογή με εικόνες από την Κοσμοσώτειρα, αρχεία και έγγραφα της πόλης και κειμήλια από τη Βόρεια και Ανατολική Θράκη, που διέσωσαν οι πρόσφυγες.
05 Για να επισκεφθείτε τα Λουτρά. Είναι στην πραγματικότητα η ρωμαϊκή πόλη Τραϊανούπολη, που ιδρύθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Τραϊανό. Πόλη-κόμβος στην Εγνατία οδό. Τα ερείπιά της (ξενώνας/κτίσμα θερμών λουτρών Χάνα, παρακείμενα θολωτά κτίρια) σώζονται δίπλα στο σημερινό χωριό. Καλό σημείο, το καλοκαίρι κυρίως, για να παρατηρήσετε την ντόπια ανθρώπινη "πανίδα" που συγκεντρώνεται στα ιαματικά λουτρά. Συνδυάστε τα με την επίσκεψή σας στο Δέλτα του Έβρου, μιας και απέναντι από τα λουτρά λειτουργεί το Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα Εβρου (Τ/25510-61.000).
06 Για να πάτε στο Δέλτα του Εβρου, έναν από τους πιο καλά διατηρημένους υδροβιότοπους της χώρας μας. Λόγω της γειτνίασής του με την Τουρκία υποχρεώθηκε σε μια συνοριακή απομόνωση, και έτσι είναι από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα που διατηρούνται σχετικά ανέπαφα. Εχουν καταγραφεί, τόσο σε αυτό όσο και στη ζώνη κατά μήκος του ποταμού, πάνω από 350 είδη φυτών, 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφιβίων, 21 είδη ερπετών, περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών και 304 είδη πουλιών, από τα 423 που συναντάμε σε όλη την Ελλάδα. Το καλοκαίρι είναι σκεπασμένο με μπλε λουλούδια, τα Limonium, που όσο πλησιάζει το φθινόπωρο το χρώμα τους αλλάζει σε μοβ και μετά γίνεται λευκό.
07 Για να δείτε τα ασκηταριά των Αγίων Θεοδώρων, του 11ου αιώνα - η ελληνική εκδοχή της τέχνης των βράχων. Θα φτάσετε διασχίζοντας το χωριό Αβαντας με τους φράγκικους πύργους, χτισμένους το 1430, οχυρωματικά έργα των Γατελούζων, Γενουατών που πήραν στη δικαιοδοσία τους την περιοχή μαζί με την Αίνο, τη Σαμοθράκη, τη Λέσβο και τη Λήμνο, μετά την Δ΄ Σταυροφορία.
08 Για να κάνετε βόλτα στη συνοικία των Ρομά - Κατσίβελων (Κατσιβέλικα). Μία από τις τρεις μουσουλμανικές μειονότητες που συμπεριλαμβάνονται στη συνθήκη της Λωζάνης, οι Κατσίβελοι είναι Αθίγγανοι που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ και ζουν στη Θράκη. Σχετικά κλειστή κοινωνία, ζει στο άλλοτε περιθώριο της πόλης, σε μια πολύχρωμη από κάθε άποψη συνοικία. Πάρα πολύ φιλόξενοι! Περιδιαβαίνοντας στη γειτονιά, κάντε ένα διάλειμμα για καφέ στον Μαύρο Αετό (Αβαντος 24) ή στο καφενείο του Νταγκλή (Αβαντος 18).
09 Για να φτάσετε ώς τις Φέρες και να δείτε τη βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Σοφίας (Παναγία η Κοσμοσώτειρα), ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία μας. Χτισμένη το 1152 κατά παραγγελία του σεβαστοκράτορα Ισαάκιου Αγγέλου Κομνηνού από Κωνσταντινουπολίτες μαστόρους, σαν πριγκιπικό κτίσμα που είναι, έχει αυτή την κομψότητα των κατασκευών της Βασιλεύουσας. Πραγματικά εξαιρετικό κτήριο! Αν τύχει να βρεθείτε εκεί μεσημέρι, αναζητήστε την ταβέρνα Αστέρια για ντόπιο κατσικάκι στη λαδόκολλα.
10 Για να επισκεφθείτε τη Μάκρη, ένα μικρό μικτό χωριό, όπου Έλληνες και Τούρκοι συνυπήρχαν αρμονικά για αιώνες. Στο μικρό λιμανάκι, επίνειο του χωριού, τον Πλάτανο, υπάρχουν απομεινάρια νεολιθικών οικισμών - στη θέση Σπηλιά του Κύκλωπα, που μάλλον ήταν χώρος λα-τρείας. Στην Αγία Παρασκευή εξακολουθεί να λατρεύεται η ιδιαίτερα αγαπητή στους Θρακιώτες Αγία. Συνεχίστε ώς την κοντινή Mεσημβρία, που μνημονεύεται από τον Hρόδοτο ως η δυτικότατη "πόλις" της σαμοθρακικής "περαίας", την οποία διέσχισε η στρατιά του Ξέρξη το 480 π.X., κατά την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας. Περπατήστε στις ανασκαφές και καταλήξτε για μεσημεριανό στο πολύ ωραίο λιμανάκι, για ψάρι φυσικά...
Από τον Δημήτρη Ξανθούλη (περιοδικό Passport)
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ
Στο νοτιοανατολικό άκρο της Δυτικής Θράκης παρουσιάζεται ανθρώπινη κατοίκηση από τα νεολιθικά χρόνια (4500-3000 π.Χ.). Στην Εποχή του Χαλκού (3000-1050 π.Χ.) δεν υπάρχουν και πολλές ενδείξεις ενεργής συμμετοχής της πόλης. Στη Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1050-650 π.Χ.) εμφανίζονται τα διάφορα θρακικά φύλα και εγκαθίστανται σε ορεινά και σπανιότερα σε πεδινά σημεία. Η Αλεξανδρούπολη κατοικείται από τους Κίκονες, τον περίφημο θρακικό λαό, με τον οποίο συγκρούστηκε ο Οδυσσέας και οι σύντροφοι του κατά την επιστροφή τους στην Τροία. Η πόλη Σάλη ταυτίζεται με την σημερινή Αλεξανδρούπολη, συμπέρασμα που βγαίνει από κάποια ρωμαϊκά οδοιπορικά του 4ου μ.Χ. αιώνα, που την αναφέρουν περίπου 11 χλμ. Δυτικά της Τραϊανούπολης (Λουτρά). Στη βυζαντινή περίοδο η Αλεξανδρούπολη παίζει πρωτεύοντα ρόλο, επειδή συνορεύει με την Κωνσταντινούπολη και για αυτό φυλάσσεται από ισχυρές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και τον 19ο αιώνα η Αλεξανδρούπολη φαίνεται να ερημώνεται και να καλύπτεται από δάση και αγριόδεντρα. Αργότερα τον 19ο αιώνα κάποιοι απλοί ψαράδες, Αινίτες, Μακρινοί και Μαρωνίτες στήνουν ένα μικρό ψαράδικο οικισμό τον οποίον και ονομάζουν Δεδέ-Αγάτς (παλιό δέντρο ή δέντρο του ερημίτη) Για το όνομα αυτό υπάρχουν δύο εκδοχές: Α) Από την αιωνόβια βελανιδιά όπου βρισκόταν ο τάφος του Τούρκου Ντεντέ και Β) από τις βελανιδιές που σκίαζαν την παραλία (ντεντέ-αγατσλάρ) Το 1871 αποφασίζεται να περάσει ο σιδηρόδρομος από την πόλη, και να υπάρχει στήριξη της πόλης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Έτσι φτάνουν στην πόλη Έλληνες, Αρμένιοι, Τούρκοι, Φραγκολεβαντίνοι, Εβραίοι, Βούλγαροι - έμποροι, τεχνίτες, ναυτικοί και δημιουργούν μια νέα Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Θεσσαλονίκη. Αρχίζουν να μαζεύονται όλα τα εμπορεύματα της Θράκης στο λιμάνι της πόλη για να προωθηθούν σε άλλες γειτονικές αγορές. Μέχρι το 1912 στην πόλη υπάρχουν οκτώ προξενεία. Αργότερα το 1878 το Δεδέ-Αγάτς κατοχυρώνεται στην Ρωσία (με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου), οι νέοι κατακτητές "ανακαινίζουν" την ρυμοτομία της πόλης και την καθιερώνουν (έως και σήμερα) ως μια πόλη, υπόδειγμα ρυμοτομίας, με μεγάλους και φαρδείς κάθετους δρόμους προς την παραλία) και φτιάχνουν και το σήμα κατατεθέν έως και σήμερα της πόλης, τον Φάρο. Ακόμα και με την βίαιη προσάρτηση της πόλης στην Βουλγαρία το 1885 δεν μπόρεσε να σταματήσει η ανάπτυξη της πόλης, συνεχώς κατασκευάζονται δημόσια έργα, ναοί, σχολεία, νοσοκομείο. Το 1897 η πόλη καλωσορίζει το Οριάν Εξπρές που ενώνει την Θεσσαλονίκη με την Πόλη.
Το 1905 διορίζεται υποπρόξενος στο Δεδέ-Αγάτς, ο Ίωνας Δραγούμης. 1912. Η πόλη καταλαμβάνεται από βουλγαρικά στρατεύματα και το 1913 παραχωρείτε με την συνθήκη του Βουκουρεστίου, επίσημα στους Βούλγαρους. Η πόλη σχεδόν ερημώνει από Έλληνες που δεν αντέχουν να βλέπουν να χαλάει ότι αγαπήσανε, οι Βούλγαροι καταστρέφουν μνημεία, αρχεία, ιστορικά και ότι άλλο βρεθεί στο δρόμο τους. Μετά το τέλος του πρώτου Παγκόσμιου πολέμου αυτή που έμειναν πανηγυρίζουν την ένωση της Θράκης με την Ελλάδα. (συνθήκη Νεϊγύ, 1919) Το Δεδέ Αγάτς κυβερνείται προσωρινά από μια Διασυμμαχική Διοίκηση, με κυβερνητικό αντιπρόσωπο τον Χαρίσιο Βάμβακα, συνεργάτη του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος κατορθώνει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να ενσωματώσει την περιοχή στον Ελληνικό διοικητικό οργανισμό, πριν ακόμη επιδικαστεί στην Ελλάδα.
Μέχρι που έρχεται η 14η ΜΑΙΟΥ 1920 και η απελευθέρωση της πόλης από την 9η Μεραρχία Σερρών, με διοικητή τον Επ. Ζυμβρακάκη. Γίνεται υποστολή της γαλλικής σημαίας και έπαρση της Ελληνικής και ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη. Η πόλη αποκτά το πρώτο της Ελληνικό όνομα, Νέαπολη το οποίο όμως δεν θα το κρατήσει για πολύ γιατί οι τοπικές αρχές την ξαναβαφτίζουν ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ προς τιμή του βασιλιά Αλεξάνδρου ο οποίος πηγαίνοντας να απελευθερώσει την Ανδριανούπολη πέρασε από την περιοχή.
Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα η Αλεξανδρούπολη προσφέρει στέγη στους διωγμένους από την Σμύρνη, Μικρασιάτες. Μετά την υπογραφή και της συνθήκης της Λωζάνης το 1923 έρχεται η επικύρωση της συνθήκης του Νεϊγύ και η παραχώρηση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα. (υποχρεώνοντας όμως την άνευ όρων παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στους Τούρκους)
Από εκεί και μετά αρχίζει ξανά η αναγέννηση της Αλεξανδρούπολης με μεγάλους πνευματικούς ηγέτες. (Θεόδωρο Καστανό, Αθανάσιο Σπανό, Αχιλλέα Σαμοθράκη κ.λ.π.) Η ανάπτυξη συνεχιζόταν μέχρι το ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και ξανά την κατοχή της πόλης από τους Βούλγαρους, με καινούργιες καταστροφές και διωγμούς. Η απελευθέρωση έρχεται με τον πρώτο υφυπουργό Γενικό Διοικητή, Αλέξανδρο Παπαθανάση, και η Αλεξανδρούπολη ξαναβρίσκει το χρώμα και τους ρυθμούς της και μάλιστα εξελίσσετε με γρηγορότερους ρυθμούς. Άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων συμβάλουν στην ανοδική πορεία της πόλης και συνεχίζει να αναπτύσσεται έως και σήμερα.
